Το 2020, η πανδημία Covid-19 οδήγησε σε άνευ προηγουμένου προκλήσεις όχι μόνο στην υγειονομική περίθαλψη και την οικονομία, αλλά και στο επίπεδο των ανθρώπινων γνωστικών, συμπεριφορικών και λειτουργικών δεξιοτήτων.
Αυτή η «νέα κανονικότητα» μπορεί να περιγραφεί στο ακρωνύμιο VUCA: ταχύτητα, αβεβαιότητα, πολυπλοκότητα και ασάφεια. Σε αυτόν τον κόσμο των συνεχών, απρόβλεπτων και ευρέως διαδεδομένων αλλαγών, χρειάζονται νέοι τρόποι σκέψης και νέες ατομικές και οργανωτικές δεξιότητες για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων.
Η κρίση του κορωνοϊού οδήγησε επίσης, ειδικά σε περιόδους αποκλεισμού και σε περιοχές που πλήττονται περισσότερο από την πανδημία, σε εξελίξεις στον τομέα της εθελοντικής εργασίας που για χρόνια έμοιαζαν αδιανόητες: Εθελοντική εργασία και η σχετική ανάληψη ευθύνης στην κοινωνία των πολιτών έχουν κερδίσει μια εντελώς νέα εκτίμηση. Οι άνθρωποι δεν προσφέρονται μόνο εθελοντικά για την ευημερία των γειτόνων τους ή προσφέρουν αλληλεπιδράσεις με άτομα που δεν μπορούν να φύγουν από το σπίτι ή να αναλάβουν υπηρεσίες αγορών. Αναλαμβάνουν επίσης δραστηριότητες που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική τους εργασία όπου χρειάζεται επειγόντως υποστήριξη: στη φροντίδα, στη γεωργία ή στην οικονομία της κινητικότητας ή στον δημιουργικό τομέα που επηρεάζεται οικονομικά και οικονομικά από την πανδημία Covid-19.
Ανεξάρτητα από το πόσο διαφορετικοί ως προς το επαγγελματικό υπόβαθρο είναι οι εθελοντές, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Ο εθελοντισμός είναι ένας τρόπος για να αποκτήσετε νέες ήπιες δεξιότητες όπως ομαδικό πνεύμα, γνωστική ενσυναίσθηση, δεξιότητες επικοινωνίας, διαπολιτισμική ικανότητα, διαχείριση άγχους, πειθαρχία και αυτοπεποίθηση. . Ο εθελοντισμός είναι ένα αποτελεσματικό περιβάλλον μάθησης, ειδικά για εκείνους τους ανθρώπους που έπρεπε να συνειδητοποιήσουν ότι η επαγγελματική τους δραστηριότητα δεν είναι σε καμία περίπτωση συστημικά σχετική όσον αφορά τη διαχείριση κρίσεων. Αυστηρά μιλώντας, ο εθελοντισμός είναι μια εξαιρετική ευκαιρία, δηλαδή αυτή της απόκτησης και επικύρωσης soft skills και στη συνέχεια η δυνατότητα χρήσης τους σε επόμενα επαγγελματικά περιβάλλοντα ως πρόσθετο προσόν.
Ωστόσο, πώς μπορεί ένας εθελοντής να αναγνωρίσει και να επικυρώσει αυτές τις νέες δεξιότητες; Πώς μπορεί ένας εργοδότης να συνειδητοποιήσει ότι οι δημιουργικές και πολιτιστικές δεξιότητες μπορούν να αποτελέσουν προστιθέμενη αξία σε καταστάσεις άγχους ή για τη δημιουργία ομάδων ή διαπολιτισμικών εργασιών; Κατά συνέπεια, είναι απολύτως θεμελιώδες να επικυρωθούν σωστά αυτές οι «μαλακές δεξιότητες», δηλαδή οι νέες προσωπικές ικανότητες.
Αν και η διατύπωση υποδηλώνει το αντίθετο, οι «soft skills» μπορούν να κάνουν τη διαφορά στην επαγγελματική ζωή και μπορούν να εξοπλίσουν τους νέους και τους ενήλικες να βρουν δημιουργικές και καινοτόμες λύσεις για την αντιμετώπιση πρωτοφανών κινδύνων, κοινωνικών προκλήσεων καθώς και για την αποκάλυψη ευκαιριών που χρειάζονται ένα κριτικό πλαίσιο.
Το SOCRATEST στοχεύει χώρες της ΕΕ που υποφέρουν περισσότερο από την πανδημία, μεταξύ των οποίων η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Αυστρία και η Ελλάδα. Η διακρατική συνεργασία θα επωφεληθεί από τις διάφορες εμπειρίες και ικανότητες της εταιρικής σχέσης που αποτελείται από κοινωνικούς εταίρους, ιδρύματα που εργάζονται με εθελοντές, οργανώσεις που εργάζονται με άτομα με αναπηρία,
ενώσεις από τον δημιουργικό και πολιτιστικό τομέα, ινστιτούτα εκπαίδευσης ενηλίκων, κέντρα κοινωνικής έρευνας και ειδικούς στις ΤΠΕ για την ανάπτυξη ανοιχτών εκπαιδευτικών πόρων (OERs).
